Rozdział Siedemnasty

Po ciężkiej nocy obudziłam sie o 7:00 . Byłam niewyspana . Wzięłam zimny prysznic, ubrałam się (zdj.1) i zjadłam sniadanie. Pogoda była dzisiaj niezbyt ładna . Przez cały czas padało . w koncu mamy jesien .
 Tutaj prawie wogóle nie czuc różnicy , ale w Polsce napewno.
 Za 2 dni w moim kraju jest świeto Wszystkich Świetych. Musze tam być i odwiedzić grób mojego brata . Po prostu musze . Musze juz wychodzić na zajęcia , aby sie nie spóźnić .
 To już ostatni rok . Trzeba pomysleć co później . Co z moją praca ? Zostac tutaj , czy wracac do Polski . Może to było by najlepsze rozwiązanie z tej całej sytuacji .

. Gdy pakowałam ostatnie notatki do torby , usłyszałam dzwonek . Otworzyłam drzwi , ale tam nikowgo nie było . Leżał tylko bukiet czerwonych róż . Było ich z 50 . Byłam w szoku . wziełam go do reki , a tam był liścik .
"Przepraszam Cię za wszystko , ale po prostu Cię Kocham , sama musisz wybrać jednego z nas . Będę czekał . Marc "
Nie wiem co mam robić . W tym momencie przyszedł Cris .
- Cześć . Kochanie . Co to za kwiaty ? - spytał
- Nie wiem , znalazłam je na wycieraczce . Był liścik . Są dla Kami . - skłamałam
- O widze , że ma tajemniczego wielbiciela. Maks musi sie wziąć do roboty , bo jakis inny koleś zgarnie mu ja przed nosa . - zasmiał sie
- Mówiłam mu to sto razy . - powiedziałam , majac nadzieje , że nie przeczyta lisciku .
- Odwieziesz mnie na uczelnie ? - spytałam
- Oczywiście
- To chodźmy juz , bo sie spóźnie - odpowiedziałam


Dzisiejsze zajęcia były naprawde ciekawe. Poznałam fotografa z Argentyny . Wykładał na naszych zajęciach.
Dość młody , miał chyba z 26 lat . Naprawde miły . Nazywa się Andreas . Pokazał mi niesamowite zdjecia , które zrobił we Włoszech . Nigdy tam nie byłam .
Po zajeciach podszedł do mnie .
- Dzień Dobry . Ma pani naprwdę , wielki talent .- powiedział
- Dziekuje . Bardzo , ale to pan jest niezwykłym artystą.  - odpowiedziałam
- Może przejdziemy na Ty .- zaproponowała
- Z przyjemnością . Jestem Kornelia
- A ja Andreas . Miło mi - powiedział
- Mi również - odpowiedziałm z uśmiechem .
- Przepraszam , ale śpiesze sie do domu - odrzekłam
- Może Cię odwieźć -
- Dzięki , ale się przejde . Pa - powiedziałam
- Do zobaczenia , mam na dzieje - powiedział

W domu byłam około 15 . Zjadłam szybki obiad i poszłam na spotkanie z Crisem . Resztę dnia spedziliśmy razem . Niby bylismy tam we dwójkę ,ale ja myslami byłam także z Marciem .

Nastał kolejny dzien , ale tym razem był naprawde słoneczny . Wylatuję dzisiaj do Polski . Jutro święto . Jak ja dawno nie byłam w rodzinnym domu , mieście . Ostatnio na pogrzebie Michała . Ubrałam cos cieplejszego (zdj. 2) , ponieważ w Polsce jest trochę chłodniej . Spakowałam się . Maks z Kami wyjechali już wczoraj , więc musiałam zamknac mieszkanie . Na dole czekał na mnie Cris .

Gdy już bylismy na lotnisku , pożegnalismy sie i dalismy sobie całusa .
- Będę tęsknił- powiedział
- Ja też , ale to tylko 5 dni . Niedługo wracam . Kocham, Cię - powiedziałam
Cris przytulił mnie i pocałował .

Siedziałam już w samolocie . Podekscytowana , że znowu ujrzę moją rodzine i przyjaciół . A najważniejsze, będę miała czas , aby wszystko przemyśleć .

zdj. 1 

zdj. 2 

Mamy siedemnasty rozdział  . Wczoraj piątek 13 . Nie bylo tak źle . Można powiedzieć , że nawet , że był to szcześliwy dzień :D

 Naszcześie jest już po Egzaminach  . najgorzej historia , ale nie szkodzi . Najważniejsze , że poszła nawet dobrze Matma . Pozdrawiam wszystkich 3 klasistów . 

Dzisiaj mecz Barcelony . Obowiązkowo oglądamy <3 

Za tydzień święta . Nie moge sie doczekac  ! 

Mam dla was jeszcze jedną prośbą . Gdybyście mogli to pokażcie innym mojego bloga , alobo dajcie linka . 

Bardzo ucieszyła bym sie z nowych czytelników . 

Czytasz = Komentujesz